Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνηση του χρησιμοποιούν εδώ και αρκετούς μήνες την εξουσία για να προωθούν πολιτικές και συμφέροντα, που εξυπηρετούν τις υποψηφιότητες των δύο προερχόμενων από τα σπλάχνα τους υποψηφίων (Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκο Χριστοδουλίδη) και τώρα ξαφνικά ο Πρόεδρος θυμήθηκε τον κίνδυνο δημοσιονομικού εκτροχιασμού.
Γι΄ αυτό και η σημερινή δήλωση του, πως ενόψει της παράδοσης της εξουσίας, θα εισηγηθεί στο Υπουργικό του Συμβούλιο, να μην γίνονται από την 1η Νοεμβρίου, αποδεκτά νέα αιτήματα που θα οδηγήσουν σε σημαντικό δημοσιονομικό εκτροχιασμό, έρχεται εκ των υστέρων και μοιάζει περισσότερο με ένα ακόμα πυροτέχνημα, από αυτά που μας συνήθισε στα 10 χρόνια διακυβέρνησης του.
Πολύ περισσότερο φοβόμαστε ότι ανεξαρτήτως των περί αντιθέτου διαβεβαιώσεων του Προέδρου, η συγκεκριμένη αυτή απόφαση, θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι, για να αποφύγει η κυβέρνηση την υποχρέωση της να στηρίξει οικονομικά τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις που γονατίζουν καθημερινά υπό το βάρος της ενεργειακής και πληθωριστικής κρίσης.
Μίας κρίσης στην οποία μας οδήγησε κυρίως η απροθυμία της κυβέρνησης του να βάλει φραγμό στις αρπαχτικές ορέξεις των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων του τόπου.
Δεν αμφισβητούμε ότι η δημοσιονομική πειθαρχία και σταθερότητα είναι εκ των ον ουκ άνευ σε μία οικονομία ελεύθερης αγοράς.
Εντούτοις πιστεύουμε πως μέσα και σε αυτό το πλαίσιο υπάρχουν τεράστια περιθώρια θαρραλέας στήριξης των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού.
Αν λοιπόν ο Πρόεδρος, θέλει όντως αποχωρώντας από την εξουσία να παραδώσει μία Κύπρο διαφορετική από εκείνη που παρέλαβε το 2013, ας στραφεί -έστω και τώρα- στα μεγάλα θύματα και της κρίσης του 2013 αλλά και της σημερινής κρίσης, τα χαμηλά δηλαδή εισοδηματικά στρώματα του λαού και ας τα βοηθήσει με έμπρακτα και τολμηρά μέτρα, να σωθούν από τον οικονομικό και κοινωνικό αφανισμό, όπως ακριβώς κάνουν μέσα στις σημερινές έκτακτες συνθήκες, όλες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως ιδεολογικών αποχρώσεων και προσανατολισμών.