ΜΟΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ «ΦΑΡΜΑΚΟ» ΣΤΗ ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ο ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΣ

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email

Τις τελευταίες εβδομάδες τα περιστατικά βίας και ξυλοδαρμών μαθητών, είτε μέσα στα σχολεία είτε έξω από αυτά, από συμμαθητές τους αλλά και εξωσχολικούς, είναι σχεδόν καθημερινά.

Προχθές η Αστυνομία κατέθεσε στη Βουλή στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία κατά το 2021 υπήρξαν 231 υποθέσεις σοβαρών αδικημάτων, ανάμεσά στα οποία και βιασμοί και σεξουαλικές κακοποιήσεις, με θύτες ανήλικους.

Υπάρχει αλήθεια κανείς που δεν βλέπει ότι το πρόβλημα της νεανικής παραβατικότητας έχει ξεπεράσει πλέον κάθε κόκκινη γραμμή;

Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι τέτοιου είδους προβλήματα επιβάλλουν την άμεση αφύπνιση όλων μας και την λήψη άμεσων και δραστικών μέτρων τώρα;

Δεν λέμε ότι δεν καταβάλλονται προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, όμως αυτές αναπτύσσονται και υλοποιούνται σε ρυθμούς αντίστροφους με εκείνους της διόγκωσης του προβλήματος.

Είναι αδιανόητο να ακούμε από υπεύθυνα χείλη ότι ο νόμος και οι κανονισμοί για τη βία και παραβατικότητα στα σχολεία, που ψηφίστηκαν το 2020, δεν έχει ακόμη, με ευθύνη του αρμόδιου Υπουργείου Παιδείας, εφαρμοστεί.

Είναι επίσης αδιανόητο οι σχολικές μας μονάδες να παραμένουν υποστελεχωμένες από εκπαιδευτικούς ψυχολόγους και να υπάρχει σήμερα μόνο ένας εκπαιδευτικός ψυχολόγος για κάθε 2.500 χιλιάδες παιδιά.

Για μας η σωστή και στην βάση αρχών και αξιών, διαπαιδαγώγηση των νέων μας είναι η σημαντικότερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε για τον τόπο μας και όπως έχουμε επανειλημμένως υποδείξει η Εκπαίδευση και Παιδεία στον τόπο μας, χρήζει άμεσου επανασχεδιασμού και επανατοποθέτησης, σε νέες, προσαρμοσμένες στα σημερινά δεδομένα και προκλήσεις, βάσεις.

Για μας όλα πρέπει να αρχίζουν από την προσχολική ακόμα ηλικία και τις προδημοτικές τάξεις και να επεκτείνονται σε όλες τις βαθμίδες της Παιδείας.

Μόνο αν αρχίσουμε να καλλιεργούμε στα παιδιά μας νέες οικουμενικές αξίες και ιδανικά, όπως η ειρήνη, η αλληλεγγύη, η δημοκρατία, η αλληλοκατανόηση, ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και η αγάπη στο περιβάλλον και μόνο αν αρχίσουμε να ξεριζώνουμε από μέσα τους τον κακώς νοούμενου ανταγωνισμό και την κακώς νοούμενη αναγκαιότητα υπεροχής έναντι των άλλων, είτε στο σχολείο, είτε στην κοινωνία, θα καταφέρουμε να εξαλείψουμε και την παραβατικότητα ανάμεσα στους νέους, αλλά και να οικοδομήσουμε μία κοινωνία σύγχρονη και απαλλαγμένη, από βία, εγκλήματα και διαφθορά.

Μία κοινωνία που οφείλουμε, αλλά και έχουμε χρέος ευθύνης, να κληρονομήσουμε στις επόμενες γενιές.